υπερκαλιαιμία

η, Ν

ιατρ. αύξηση τού καλίου τού αίματος και ιδίως τού πλάσματος πάνω από 200 χιλιοστά τού γραμμαρίου κατά λίτρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. hyperkaliemie < hyper- (< υπερ-*) + kali-emie (< kalium «κάλιο» + -emie < αίμα)].